Duathlon

Eigenlijk wilde ik een paar dagen geleden een verhaaltje schrijven. Ik had een paar rustdagen genomen in Sainte-Anne-des-Monts omdat ik na 2100 kilometer fietsen toch wel een beetje moe was. Daar werd ik echter dronken gevoerd (één biertje en ik was meteen uitgeteld, volgens mij heb ik niet veel vet meer over) en moest dit stukje nog even wachten. Gelukkig maar, want nu kan ik vertellen over gisteren.

Voor ik daarover begin: ik heb mijn plannen licht gewijzigd. In eerste instantie wilde ik Canada helemaal doorfietsen. Toen ik las over de prairies - vlak, kaarsrechte wegen van honderden kilometers lang, veel wind, maïs en graan - had ik me al voorgenomen om vanaf Winnipeg een bus of trein te nemen naar Edmonton of Calgary, zodat ik dat niet hoef te doen. In mijn eerste maand hier heb ik echter ook verhalen gehoord over het noorden van Ontario: heel veel heuvels, bomen, muggen en weinig te zien. Heuvels kan ik wel aan, bomen ook, maar ik zie liever ook wat leuks en muggen ben ik inmiddels wel zat. Daarom heb ik gekozen om ook dat gedeelte over te slaan en eind juli vanaf Toronto richting de Rockies te vliegen. Anneke vliegt op 29 juli naar Calgary, dan is het wel zo leuk als ik er ook ben.

Nu heb ik dus heel veel tijd om het oosten van Canada verder te ontdekken. Ik ben in de Gaspésie, een schiereiland met veel natuurschoon dat ik anders niet of nauwelijks zou hebben gezien. Zo kom ik bij gisteren: om 6.30 uur volgde ik Annekes promotie (hoera, het zit erop!) en om 9 uur zat ik op de fiets richting het park met heuse bergen. Het was 40 kilometer fietsen naar een camping waar je als fietser voor 5 euro mag kamperen, eindelijk eens een schappelijk tarief. Om 13 uur begon ik aan een bergwandeling naar Mont Albert. De vrouw van het informatiecentrum zei dat heen en terug in totaal 6 uur lopen was. Je kon ook een rondje maken, maar dat was langer, het terrein moeilijker en de wandeltijd 6 tot 8 uur. Ik was niet van plan om het rondje te doen, ik was immers laat vertrokken en had ook al ruim twee uur op de fiets gezeten. Om een lang verhaal kort te maken: om 18 uur was ik weer terug op de camping en had ik in 5 uur de volledige ronde gemaakt. Daarbij heb ik door sneeuw gelopen, over stenen geklauterd, boven de boomgrens over woeste vlaktes gelopen en me verbaasd over de grip van mijn fietsschoenen. Het was een van de mooiste tochten die ik ooit heb gemaakt.

Na deze duathlon heb ik heerlijk geslapen.